editions: Skj Anonyme digte og vers [X]: II. A. Bjarkamál en fornu 5 (AI, 181; BI, 171); Skald I, 91; SnE 1848-87, I, 402-3, II, 321-2, 432, 516, 581, III, 68-9, SnE 1931, 143, SnE 1998, I, 60-1; LaufE 1979, 271-2, 349.
Зарегистрирован: 15 мар 2013, 21:26 Сообщений: 44086 Откуда: из загадочной страны:) Медали: 66 Cпасибо сказано: 9929 Спасибо получено: 101832 раз в 28404 сообщениях
Магическое направление:: Руническая магия
Очков репутации: 73943
Bana þóttusk þeir bíða vel, Brandingi svaf loks í hel, Mardallar var glysligr grátr, gleðr sá mann er opt er kátr; Ásmundr tamði Gnóð við gjálfr, gulli mælti Þjazi sjálfr, Niðjungr skóf af haugi horn; hølzti eru nú minni forn. (runhent)
editions: Skj Anonyme digte og vers [XIII]
_______________________________
þás auðskiptis eptir almilds konu dvalði — væn leizk hodd-Gefn hônum — hjǫrlundr á skæ sunda. Hreins varð heggr við sína hraustr, þás gekk af flausti, auðar eiginbrúði óviljandi at skiljask.
________________________________
Hús átti sér hættin hress í garði þessum (fekk strengjar þar Þungra) Þéopista (sér vistar), síz jarðar fjǫr firrðisk, fránbaugs, sás tók hána, undins látrs, frá ítrum endr Plácito, sendir
__________________________________
Víngarðr hafði ǫl-Gefn orðit, unda vargs, sús nú eru margar, neytir skili þann krók, með kæti, kvensku hept ok látit eptir; fyrðum dugir, at ósiðr orða (oss vægðu guð jafnan) lægðisk, vára þó hann í vatni skíru verka sekt ok píslar-merki. (hrynhent)
texts: ‹FoGT 47›, ‹Gramm 172›
_________________________________
Gǫfug réð Hǫrn ór hǫfði hvítings um sǫk lítla auðar aumum beiði ungs manns skera tungu. Þann sôm vér, es vôrum, válaust numinn máli hodda njót, þars heitir Hlíð, fôm vikum síðan.
Зарегистрирован: 15 мар 2013, 21:26 Сообщений: 44086 Откуда: из загадочной страны:) Медали: 66 Cпасибо сказано: 9929 Спасибо получено: 101832 раз в 28404 сообщениях
Магическое направление:: Руническая магия
Очков репутации: 73943
Baðat valgrindar vinda veðrheyjandi Skreyju, gumnum hollr né golli, Gefnar sinni stefnu - ef sólspenni svinnan sigrminnigr vilt finna, fram halt, Njóts, at nýtum Norðmanna gram, ranna.
texts: ‹Fsk 48›, ‹HákGóð 22 (I 81)›, ‹Hkr 91 (I 81)› ________________________
Margr kveðr sér at sorgum sverðrjóðr alin* verða — uggik allítt seggja ótta — búkarls dóttur. Enn, ef einhver bannar eld-Gefn fyr mér svefna, víst veldr siklings systir svinn andvǫku minni. ____________________
Fagr, stóðk, meðan bar brúði blakkr, ok sák á sprakka (oss lét ynðis missa augfǫgr kona) á haugi; keyrði Gefn ór garði góðlôt vala slóðar eyk, en ein glǫp sœkir jarl hvern, kona snarlig.
texts: ‹Flat 600›, ÓH›
editions: Skj Óláfr Haraldsson enn helgi: Lausavísur 10 (AI, 222; BI, 212); Skald I, 111, NN §2196A; Fms 4, 195-6, Fms 5, 200, Fms 12, 86-7, 110, ÓH 1941, II, 771, 820, Flat 1860-8, II, 341.
_______________________
Ár stóð eik en dýra, jarladóms, með blómi harðla grœn, sem hirðar, hvert misseri, vissu; nú hefr (bekkjar) tré bliknat brátt (Mardallar gráti lind hefr) laufi (bundit línu-jǫrð) í Gǫrðum.
________________________
Hildr of réð því's heldu Hǫrn gráts fyr mér látri, því emk lystr at lasta lestundir fǫr þessa, ok liðbjúgrar leygjar lét æva mik sævar eigi mun enn við ekkju austmanna fǫr sannask.
texts: Hb›, ‹Skáld 2›
editions: Skj Þórbjǫrn hornklofi: 3. Lausavísa (AI, 29; BI, 26); Skald I, 16, NN §§1025, 2210C, 2985F; Hb 1892-6, 447, Fms 3, n. p., Fms 3, 68 (Skáld); SnE 1848-87, III, 412. _______________________
Unz hrynsæva hræva hund ǫlgefnar fundu leiðiþirr ok læva lund ǫlgefnar bundu; þú skalt véltr, nema, vélum, - vreiðr mælti svá - leiðir mun stœrandi mæra mey aptr, Loki, hapta.
texts: ‹Skm 103›, ‹SnE 105›
editions: Skj Þjóðólfr ór Hvini, enn hvinverski: 2. Haustlǫng 11 (AI, 18; BI, 16); Skald I, 11, NN §§223, 224, 2005, 2721; SnE 1848-87, I, 312-15, III, 45-6, SnE 1931, 112, SnE 1998, I, 32-3. ______________________
Unz hrynsæva hræva hund ǫlgefnar fundu leiðiþirr ok læva lund ǫlgefnar bundu; þú skalt véltr, nema, vélum, - vreiðr mælti svá - leiðir mun stœrandi mæra mey aptr, Loki, hapta.
texts: ‹Skm 103›, ‹SnE 105›
editions: Skj Þjóðólfr ór Hvini, enn hvinverski: 2. Haustlǫng 11 (AI, 18; BI, 16); Skald I, 11, NN §§223, 224, 2005, 2721; SnE 1848-87, I, 312-15, III, 45-6, SnE 1931, 112, SnE 1998, I, 32-3. _____________________
Menn eigu þess minnask manna Sveins at kanna, víga Freyr, sízt vôru, vef-Gefn, þríar stefnur. Vôn es fagrs á Fjóni fljóðs; dugir vôpn at rjóða; verum með fylkðu folki framm í vápna glammi.
__________________________
Þá leyfik mey mjóva (mær's þín) fyr vild sína - Hǫrn mælti þat horna hjǫrþings við bǫr kringinn.
texts: ‹FoGT 33›, ‹Gramm 158›
editions: Skj Anonyme digte og vers [XIII]: D. 3. Vers af den 4. grt. afhandling 15 (AII, 217; BII, 234); Skald II, 121; SnE 1848-87, II, 218-19, III, 158, FoGT 1884, 135, 270-1, FoGT 2004, 44, 70, 124-5. _____________________
Gramr leit hitt, hvar hafði Hǫrn svarrgymis stjǫrnu hǫfuð á hauka stofni heiðingja sér brúðar; ásynju lét elda ǫrvígr konungr hníga flóðs af fyllar meiði frægr, hinns ekki vægði.
texts: ‹StjǫrnODr 16
editions: Skj Anonyme digte og vers [XIII]: D. 2. [1]. Drömmevers: Af Stjǫrnu-Oddadraumr II 11 (AII, 210; BII, 226); Skald II, 117, NN §1435; Bárð 1860, 123, 140, ÍF 13, 481.
Сейчас этот форум просматривают: нет зарегистрированных пользователей и гости: 1
Вы не можете начинать темы Вы не можете отвечать на сообщения Вы не можете редактировать свои сообщения Вы не можете удалять свои сообщения Вы не можете добавлять вложения