Зарегистрирован: 15 мар 2013, 21:26 Сообщений: 44087 Откуда: из загадочной страны:) Медали: 66 Cпасибо сказано: 9929 Спасибо получено: 101834 раз в 28404 сообщениях
Магическое направление:: Руническая магия
Очков репутации: 73943
Арнор Тордарсон (сын скальда Торда Кольбейнссона), по прозвищу Скальд Ярлов, - исландский скальд XI в. Арнор был автором хвалебных песней об оркнейских ярлах Рёгнвальде и Торфинне (откуда его прозвище), норвежских королях Магнусе Добром и Харальде Суровом, датском короле Кнуте и некоторых знатных исландцах. Хрюнхенда (от хрюнхент - название ее размера) - это одна из драп Арнора о Магнусе Добром. Сохранилось 18 вис этой очень пышной хвалебной песни. Сохранились также (не полностью) некоторые другие его хвалебные песни.
Rögnvaldsdrápa (Драпа о Рёгнвальде)
Источник: АРНОР СКАЛЬД ЯРЛОВ
Old Norse
1. Deilðisk af svát aldri él grafninga þélar gǫndlar Njǫrðr í Gǫrðum gunnbráðr tíu háði.
2. Réð Heita konr hleyti herþarfr við mik gǫrva; styrk lét oss of orkat jarls mægð af því frægðar.
5. Hilmir rauð í hjalma hreggi skelkvings eggjar, fór áðr fimtán væri fetrjóðr hugins vetra; gǫrr lézk grund at verja geðfrœkn ok til sœkja, œri Einars hlýra, engr mannr und skýranni.
6. Endr hykk Karli kendu kyndóm jǫfur brynju (land vasa lofðungs kundar laust) fyr Dýrnes austan; fimm snekkjum réð frammi flugstyggr við hug dyggvan rausnarmaðr at ræsis reiðr ellifu skeiðum.
7. At lǫgðu skip skatnar skilit, fell herr á þiljur; svǫ́mu jǫrn í ǫ́mu óðhǫrð Skota blóði; stall drapa, strengir gullu, stál beit, en rann sveiti, broddr fló, bifðusk oddar bjartir, þengils hjarta.
8. Þrima vas þvígit skemri (þat vas skjótt) með spjótum; mætr við minna neyti minn dróttinn rak flótta; gall, áðr, grams menn, felli, gunnmǫ́r of her sǫ́rum (hann vá sigr fyr sunnan Sandvík), ruðu branda.
9. Ulfs tuggu rauð eggjar, eitt þars Torfnes heitir, ungr olli því þengill, (þat vas mánadag), fránar; sungu þar, til þinga, þunn, fyr Ekkjal sunnan, sverð, es siklingr barðisk snarr við Skotlands harra.
10. Hátt bar Hjalta dróttinn hjalm at geira jalmi, ógnstœrir rauð Írum odd, í ferðar broddi; minn dróttinn naut máttar mildr und brezkum skildi, hendi Hlǫðvis frændi hermenn, en tóksk senna.
11. Týndusk ból, þás brendu (bráskat þat dœgr háski) stǫkk í reyr en roknu rauðr eldr, skota veldi; morðkennir galt mǫnnum mein; á sumri einu fengu þeir við þengil þrimr sinnum hlut minna.
12. Veitk þars Vatsfjǫrðr heitir (vask í miklum haska) míns (við mannkyns reyni) merki dróttins verka; þjóð bar skjótt af skeiðum skjaldborg fría morgin; gǫrla sák at gíndi grár ulfr of ná sǫ́rum.
13. Nemi drótt, hvé sæ sótti snarlyndr konungr jarla; eigi þraut við ægi ofvægjan gram bægja.
14. Ýmist vann sá unnar, írsk fell drótt, þás sótti, Baldr, eða brezkar aldir, brann eldr, Skota veldi.
15. Ein vas sús Engla minnir egghríð né mun síðan, hefr við helming, meiri, hringdrífr komit þingat; bitu sverð, en þar þurðu, þunngǫr fyr Mǫn sunnan Rǫgnvalds kind, und randir ramlig folk, ens gamla.
16. Stǫng bar jarl á Engla ættgrund, en rauð stundum (vé bað vísi knýja) verðung ara tungu; hyrr óx, hallir þurru, herdrótt rak þar flótta, eim hratt, en laust ljóma limdolgr, náar himni.
17. Margr vas millum borga, mildingr þrǫng at hildi, horna-blǫ́str, þars hristisk hugsterks jǫfurs merki; vætr brá, 's vígljóss þótti, vargsteypis her greypum, skulfu jǫrn en ulfar, uggs, morginn, hræ tuggu.
18. Harri fekk í hverri Hjaltlands þrumu branda (greppr vill grams dýrð yppa) gagn, sás hæstr vas bragna.
19. Ek em, síz ýtar hnekðu, jarla, sætt, es vættik, (jǫfn fengusk hræ hrǫfnum) hegju trauðr at segja; sleit fyr eyjar útan allvaldr blǫ́u tjaldi; hafði hreggsvǫl dúfa hrími fast um líma.
20. Óskepna varð uppi endr, þás mǫrgum kendi háligt róg at hníga, hǫrð, þars jarlar bǫrðusk; nær réðusk ástmenn órir, oddhríð es varð (síðan ǫld fekk mein en milda mǫrg) fyr Rauðabjǫrgum.
21. Hvárn tveggja sák hǫggva hirð á Péttlandsfirði (ór þrifusk mein at meiri) mínn auðgjafa sína; sær blezk, en dreif dreyri døkkr á saumfǫr kløkkva, skaut á skjaldrim sveita, skokkr vas blóði stokkinn.
22. Gramr mundi sá gǫmlu gunnbráðr und sik láði (hann fekk miklu minni mannspjǫll) koma ǫllu, ef ílendra Endils ættstafr hafa knætti (vélti herr of Hjalta) hjalm-Þrótta lið (dróttin).
23. Hringstríði varð hlýða herr frá Þursaskerjum, rétt segik þjóð hverr þótti Þórfinnr, til Dyflinnar.
24. Bjǫrt verðr sól at svartri, søkkr fold í mar døkkvan, brestr erfiði Austra, allr glymr sær á fjǫllum, áðr at Eyjum fríðri (inndróttar) Þórfinni (þeim hjalpi goð geymi) gœðingr myni fœðask.
Зарегистрирован: 15 мар 2013, 21:26 Сообщений: 44087 Откуда: из загадочной страны:) Медали: 66 Cпасибо сказано: 9929 Спасибо получено: 101834 раз в 28404 сообщениях
Магическое направление:: Руническая магия
Очков репутации: 73943
Erfidrápa um Harald konung harðráða (Драпа о конунге Харальде Суровом)
1. Rauð, en rýrt varð síðan, (rann eldr of sjǫt manna) frána egg á Fjóni, Fjónbyggva lið, tyggi.
2. Hjalmǫ́ru lét heyra hitzi, es rauð, fyr Nizi, tyggi, tyrfings eggjar tvær, áðr mannfall væri; naðrs borð skriðu norðan nýs at allvalds fýsi; hlaut til Hallands skjóta hrafnþarfr konungr stafni.
3. Hrauð, sás hvergi flœði, heiðmildr Dana skeiðir glaðr und golli roðnum, geirjalm, konungr hjalmi; skjaldborg raufsk, en skúfar, skaut hoddglǫtuðr oddum bragna brynjur gǫgnum, buðlungs, of ná sungu.
4. Gekkat Sveinn af snekkju saklaust enn forhrausti (malmr kom harðr við hjalma) hugi minn es þat, sinni; fars-kostr hlaut at fljóta fljótmælts vinar Jóta, áðr an ǫðlingr flœði, auðr, frá verðung dauðri.
5. Svalg áttbogi ylgjar ógóðr, en varð blóði grœðir grœnn at rauðum, grandauknum ná, blandinn.
6. Sumar hvern frekum erni.
7. Gengr í ætt, þats yngvi Upplendinga brendi (þjóð galt ræsis reiði) rǫnn (þess's fremstr vas manna), vildut ǫflgar aldir, áðr vas stýrt til váða, grams dolgum feksk galgi, gagnprýðanda hlýða.
8. Eymðit ráð við Rauma reiðr Eydana meiðir; heit dvínuðu Heina; hyrr gerði þá kyrra.
9. Þung rauð jǫrn á Englum eirlaust, né kømr meira, vísi, vel, nær Úsu, valfall of her snjallan.
10. Fell at fundi stillis, (framm óðu vé) móðu, ámt fló grjót, á Gauta glóð heitr ofan sveiti; þjóð hykk þaðra nǫ́ðu þúsundum torfúsa (spjót flugu) líf at láta (laus í gumna hausum).
11. Gagn fekk gjafvinr Sygna, (gekk hildr at mun) vildra hinn 's á hæl fyr mǫnnum hreinskjaldaðr fór aldri; dunðu jarlar undan, eir fekka lið þeira, (mannkyn hefr at minnum morgun þann) til borgar.
12. Uppgǫngu bauð yngvi ítr með helming lítinn, sás á sinni ævi sásk aldrigi háska; en of England sunnan ǫflugr herr at berjask fór við fylki dýran; fundusk þeir af stundu.
13. Olli ofrausn stillis, orma látrs því 's máttit stáls í strǫngu éli stríðir elli bíða, sás aldrigi aldins ótams lituðr hramma viggs í vápna glyggvi varðrúnar sik sparði.
14. Hafðit brjóst, né bifðisk bǫðsnart konungs hjarta, í hjalmþrimu hilmir hlítstyggr fyr sér lítit, þars til þengils hersa þat sá herr, at skatna blóðugr hjǫrr ens barra beit dǫglinga hneitis.
15. Eigi varð ens œgja auðligr konungs dauði; hlífðut hlenna svæfi hoddum roðnir oddar; heldr kuru meir ens milda mildings, an grið vildi, of folksnaran fylki falla liðsmenn allir.
16. Vítt fór vǫlsungs heiti; varð marglofaðr harða sás skaut ór Nið nýtla norðan herskips borði.
17. Myrkt 's, hverr meira orkar, mér, alls greppr né sérat, (harðr 's ór heimi orðinn hrafngrennir) þrek jǫfnum; ǫrt gat óslætt hjarta eljunfimr und himni mest, hafa, mildingr, kostuð minna hvers grams vinnur.
18. Haraldr vissi sik hverjum harðgeðr und Miðgarði, dǫglingr réð til dauða dýrð slíkri, gram ríkra; hefr afreka et øfra ættstýrǫndum dýrri (hnígrat hilmir frægri) heilǫg fold (til moldar).
19. Bœnir hefk fyr beini bragna falls við snjallan Girkja vǫrð ok Garða; gjǫf launak svá jǫfri.
Зарегистрирован: 15 мар 2013, 21:26 Сообщений: 44087 Откуда: из загадочной страны:) Медали: 66 Cпасибо сказано: 9929 Спасибо получено: 101834 раз в 28404 сообщениях
Магическое направление:: Руническая магия
Очков репутации: 73943
Magnúsdrápa (Драпа о Магнусе)
1. Nú hykk rjóðanda reiðu rógǫrs, þvít veitk gǫrva, (þegi seimbrotar) segja seggjum hneitis eggja; vasat ellifu allra ormsetrs hati vetra, hraustr þás herskip glæsti Hǫrða vinr ór Gǫrðum.
2. Þing bauð út enn ungi eggrjóðandi þjóðum, fim bar hirð til hǫmlu hervæðr ara bræðis; salt skar húfi héltum hraustr þjóðkonungr austan; bǫ́ru brimlogs rýri brún veðr at Sigtúnum.
3. Gekk á Svíþjóð søkkvi Sveins, es fremð vann eina; fýstisk Áleifs austan afkart sonar hjarta; nótt beið ok dag dróttins dygg ferð Jaðarbyggva; fýst bað gramr í geystu gífrs veðri sér hlífa.
4. Flœði fylkir reiði framr þjóðkonungs ramma, stǫkk fyr auðvin órum armsvells hatti "gellir"; létat Nóregs njóta nýtr þengill gram lengi; hann rak svein af sínum sókndjarfr fǫður-arfi.
5. Afkárlig varð, jarla, orðgnótt, sús hlaut dróttinn; fylgði efnð, því 's ylgjar angrtælir réð mæla, at framm í gný grimmum grafnings und kló hrafni fúss lézk falla ræsir feigr eða Danmǫrk eiga.
6. Segja munk, hvé Sygna snarfengjan bar þengil hallr ok hrími sollinn hléborðs visundr norðan; setti bjóðr at breiðu brynþings (fetilstinga fús tók ǫld við œsi) Jótlandi gramr branda.
7. Náði siklingr síðan snjallr ok Danmǫrk allri (mǫ́ttr óx drengja dróttins) dýrr Nóregi at stýra; engr hefr annarr þengill áðr svá gnógu láði (bráskat bragnings þroski) barnungr und sik þrungit.
8. Vann, þás Vinðr of minnir vápnhríð konungr, síðan; sveið ófám at Jómi illvirkja hræ stillir; búk dró bráðla steikðan blóðugr vargr af glóðum; rann á óskírð enni allfrekr bani hallar.
9. Fúss lét á Ré ræsir rammþing háit Glamma; valska rauð fyr víðu Vestlandi gramr branda.
10. Óð með øxi breiða ódæsinn framm ræsir, varð of hilmi Hǫrða hjǫrdynr, ok varp brynju; þás of skapt, en skipti skapvǫrðr himins jǫrðu, (Hel klauf hausa fǫlva) hendr tvær jǫfurs spendu.
11. Svá hlóð siklingr hǫ́van snarr af ulfa barri (hrósak hugfulls vísa) hrækǫst fira (ævi), at áleggjar Yggjar allnáttfǫrull máttit (ǫld lá vítt), þótt vildi, vífs marr yfir klífa.
12. Vítt hefk heyrt at heiti Helganes, þars elgi vágs enn víða frægi vargteitir hrauð marga; røkr ǫndurt bað randir reggbúss saman leggja, rógskýja helt, Rygja, regni haustnǫ́tt gegnum.
13. Skeiðr tók Bjarnar bróður ballr Skǫ́nunga allar (þjóð røri þeirar tíðar þingat) gramr með hringum.
14. Dǫrr lét drengja harri drjúgspakr af þrek fljúga (glœddi eldr af oddum) almi skept á hjalma; létat hilmir hneiti, Hǫgna væðr í gǫgnum jǫrn flugu þykt sem þyrnir, þél harðara sparðan.
15. Sveins manna rekr sunnan sǫndug lík at strǫndum; vítt sér ǫld fyr útan Jótland, hvar hræ fljóta; vitnir dregr ór vatni (vann Áleifs sonr bannat), búk slítr vargr í víkum, valkǫst (ara fǫstu).
16. Uppgǫngu vann yngvi auðlógandi gnóga, gerði hilmir Hǫrða hjǫrþey, á Skáneyju.
17. Svik réð eigi eklu allvaldr Dǫnum gjalda; lét fullhugaðr falla Falstrbyggva lið tyggi; hlóð, en hála téðu hirðmenn ara grenni, auðar þorn fyr ǫrnu ungr valkǫstu þunga.
18. Enn rauð frǫ́n á Fjóni, fold sótti gramr dróttar, (ráns galt herr frá hǫ́num) hringserks lituðr merki; minnisk ǫld, hverr annan jafnþarfr blǫ́um hrafni (ǫrt gat hilmir hjarta) herskyldir tøg fyldi.
19. Ungr skjǫldungr stígr aldri jafnmildr á við skilðan (þess vas grams) und gǫmlum (gnóg rausn) Ymis hausi.
Зарегистрирован: 15 мар 2013, 21:26 Сообщений: 44087 Откуда: из загадочной страны:) Медали: 66 Cпасибо сказано: 9929 Спасибо получено: 101834 раз в 28404 сообщениях
Магическое направление:: Руническая магия
Очков репутации: 73943
Hrynhenda (Хрюнхенда)
1. Mágnús hlýð til máttigs óðar, mangi veit ek fremra annan; yppa ráðumk yðru kappi, Jóta gramr, í kvæði fljótu. Haukr réttr es þú, Hörða dróttinn, hverr gramr es þér stórum verri, meiri verði þinn an þeira þrifnuðr allr, unz himinn rifnar.
2. Kljúfa létk í kaupför dúfu knarra minn við borð hin stinnu.
3. Seinkun varð, þás hlébarðs hanka hnikaði ár hin ljóta bára.
4. Herskip vant af harða stinnum hlunni geyst í salt hit eystra. Skjöldungr, stétt á skörum hvélðan skeiðarhúf með gerzku reiði. Vafðir lítt, en vendir bifðusk, (varta hrökk, en niðr nam sekkva) geystusk hlýr, en hristi bára, hrími stokkin, búnar grímur.
5. Rauðar báruð randir síðan, rimmu Yggr, of sœnskar byggðir; eigi gazt þú liðskost lágan, landfolk sótti þér til handa. Austan þurðu, ulfa ferðar öldum kuðr, með hvíta skjöldu, tungu rjóðr, til tírar þinga teknir menn, ok dörr hin reknu.
6. Austan komt með allrahæstum, Yggjar más, í Þrœnda byggðir, fiðrirjóðr, en fjandmenn yðra falma kváðu, œgishjalmi. Breiðask vissu, blágamms fœðir benja kolgu, yðrir dolgar (hræddir urðu fjörvi at forða fjandmenn þínir) vesöld sína.
8. Eignask namt þú óðal þegna, allan Nóreg, gotna spjalli; mangi ryðr þér mildingr annarr, Mœra gramr, til landa œri.
9. Síðan vas þat's suðr með láði siklingr ýtti flota miklum; skíði vas þá skriðar auðit skorðu, rendi Visundr norðan. Samnask bað til hverrar hömlu (hræðask menn við ættar klæði Gjúka, þótti göfugt eiki gerzkum malmi) Peitu hjalma.
10. Ljótu dreif á lypting útan lauðri bifðisk, (golli rauðu, fastliga hneigði fúru, glæstri, fýris garmr) ok skeiðar stýri. Stirðum helt of Stafangr norðan stálum, bifðusk fyrir álar, uppi glóðu élmars typpi eldi glík, í Danaveldi.
11. Heyra skalt hvé herskjöld báruð, hilmis kundr, til Venða grundar (heppin drótt af hlunni sléttum hélug börð) í stefjaméli. Aldri frák enn, vísi, valdið Venða sorg, at döglingr spenði (flaustum vas þá flóð of ristit) fleiri skip til óðals þeira.
12. Skjöldungr, fórt of óþjóð eldi, auðit vas þá flotnum dauða; hæstan kynduð, hlenna þrýstir, hyrjar ljóma suðr at Jómi. Hvergi þorði hallir varða heiðit folk í virki breiðu; buðlungr, unnuð borgar mönnum björtum eldi stalldræp hjörtu.
13. Skjöldungr, lézt við skíra valdit Skotborgará Venða sorgum. Yngvi, vas sá frægr, es fenguð, förnuðr þinn, við helming minna. (Vörnum) lá þar valköstr hæri, (vas þér sigr skaptr grams hins digra virðum kunnr) an víða runnin varga ætt of klífa mætti.
14. Hefnir, fenguð yrkisefni, Áleifs, gervik slíkt at málum; hlakkar lætr þú hrælög drekka hauka; nú mun kvæði aukask. Fjórar hefr þú, randa rýrir reyrar setrs, á einum vetri (allvaldr, est þú ofvægr kallaðr) örva hríðir frœkn of görvar.
15. Keppinn vant, þats æ mun uppi, Yggjar veðr, meðan heimrinn byggvisk, valgammr skók í vápna rimmu, við Helganes, blóðugt fiðri. Yngvi, fekt þú öll með hringum (jarl vissi sik foldar missa) þjóðum kuðr, en þú tókt síðan, þeira flaust, við sigri meira.
16. Ótti, kunnuð elgjum hætta œðiveðrs á skelfðan grœði, fengins golls, eða fœðið ella flestan aldr und drifnu tjaldi. Glíkan berr þik hvössum hauki, hollvinr minn, í lypting innan (aldri skríðr und fylki fríðra farligt eiki) Visunr snarla.
17. Eigi létuð, jöfra bági, yðru nafni mannkyn hafna; hvártki flýr þú, hlenna rýrir, hyr né malm í broddi styrjar.
18. Hlunna es, sem röðull renni, reiðar búningr, upp í heiði (hrósak því es herskip glæsir hlenna dolgr) eða vitar brenni.
19. Mönnum lízk, es mildingr rennir Meita hlíðir sævar skíði, unnir jafnt sem of-samt renni engla fylki himna þengils.
20. Eyðendr frák at elska þjóðir (inndrótt þín es höfð at minnum) grœði lostins goði hit næsta geima vals í þessum heimi.
21. Skjöldungr, mun þér annarr aldri œðri gramr und sólu fœðask.
Зарегистрирован: 15 мар 2013, 21:26 Сообщений: 44087 Откуда: из загадочной страны:) Медали: 66 Cпасибо сказано: 9929 Спасибо получено: 101834 раз в 28404 сообщениях
Магическое направление:: Руническая магия
Очков репутации: 73943
Kvæði um Hermund Illugason
Hjalp dýrr konungr dýrum dags grundar Hermundi.
______________________________
1. Míkáll vegr þats misgǫrt þykkir manvitsfróðr ok alt et góða; tyggi skiptir síðan seggjum sólar hjalms á dœmistóli.
2. Siklinga venr snekkjur sælútar konr úti, hann litar herskip innan (hrafns góð es þat) blóði.
3. Bekks lá eldr ok axla ulfliðs Dǫnum miðli. (ek svá armband þakka eitt Skǫ́nunga) hǫ́num.
4. Kreisti knútu lostna klifs bein fjǫru steini.
5. (lausav.) Drengr 's í gǫgn at ganga (gótt 's fylgja vel drótni) ǫld leynik því aldri, ófúss syni Brúsa; oss es, ef jarlar þessir ógnbráðir til ráðask, (hǫrð mun vinraun verða) vandligr kostr fyr hǫndum.
Сейчас этот форум просматривают: нет зарегистрированных пользователей и гости: 3
Вы не можете начинать темы Вы не можете отвечать на сообщения Вы не можете редактировать свои сообщения Вы не можете удалять свои сообщения Вы не можете добавлять вложения